Inflanty polskie to część terenów dzisiejszej Łotwy, zwane również Księstwem Inflanckim lub Województwem inflanckim, które powstało w 1620 roku. Pokój w Oliwie, który zakończył potop szwedzki stanowił, iż „część Inflant południowa, która tak podczas przeszłych i teraźniejszych wojen, jako też podczas przerw wojennych, zawsze do Rzeczypospolitej Polskiej należała, to jest Dyneburg, Rosityn, Lutzen, Marienhausen […] tudzież wszystkie miejsca, które od wyznaczonych na ten koniec komisarzów pokażą się, iż podczas przerwy wojennej w ręku Rzplitej Polskiej były, (…) ze wszelką udzielnością i zupełnym panowaniem w posesji Najjaś. Królów i Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego zostaną”.

To po pokoju w Oliwie zaczyna funkcjonować nazwa Inflanty Polskie, gdy Łatgalia, jako jedyna część Inflant, pozostała w granicach Rzeczypospolitej.

Dzisiaj Łatgalia jest częścią Łotwy, ale przez stulecia były to tereny należące do Polski, które w wyniku pierwszego rozbioru w 1772 roku, zostały przyłączone do Carskiej Rosji.

Największym miastem w Łatgalii jest Dyneburg, główne skupisko Polaków na Łotwie.