Jan Wierzbicki
Jan Wierzbicki urodził się w Łotwie 18 kwietnia 1888 roku w miejscowości Eversmuża w gminie Cibas w powiecie Ludza. Ukończył szkołę ludową w Baltinavie i gimnazjum w Pskowie. Studiował prawo w Petersburgu i w Moskwie, które ukończył w 1914. W 1916 otrzymał tytuł doktora praw.
Jan Wierzbicki brał udział w I Wojnie Światowej i był ciężko ranny, leczył się w Moskwie.
Mając 33 lata kandydował do sądu okręgowego w Łatgalii, jednak wybrał praktykę adwokacką. W 1922 roku był wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej w Dyneburgu oraz wiceprezesem Związku Polaków na Łotwie.
W I kadencji Sejmu Łotewskiego Związek Polaków uzyskał jeden mandat. Kandydatem Polonii był ksiądz Bronisław Wierzbicki (jego brat), który jednak nie zgodził się kandydować i posłem został Jan Wierzbicki.
W Sejmie Jan Wierzbicki walcząc o sprawy Polaków, o rozwój szkolnictwa polskiego i polskiej działalności społeczno-politycznej został, po przemówieniu w Sejmie posądzony o zdradę stanu i nawet na krótko aresztowany. Po wyjaśnieniu sprawy czynnie pracował w komisjach sejmowych, rolnej i samorządowej.
W drugich wyborach Jan Wierzbicki również został wybrany na posła razem z prezesem Związku Polaków na Łotwie Jarosławem Wilpiszewskim. W 1928 roku Jan Wierzbicki został wiceministrem spraw wewnętrznych.
W III i IV kadencji Sejmu Łotewskiego Jan był również posłem. W czasie wyborów ujawniły się wszystkie wewnętrzne konflikty wśród Polonii jak również w stosunkach łotewsko-polskich. Dzięki działalności politycznej Jana Wierzbickiego łatwiej było zachować Polakom swoją tożsamość narodową w ramach państwa Łotewskiego. Jan był zwolennikiem poprawnych stosunków Polonii z porządkiem prawnym państwa, w którym Polacy mieszkali i współtworzyli jego historię od prawie pięciu stuleci.
Łotwa była państwem młodym, wielonarodowościowym – Łotysze, Rosjanie, Niemcy, Żydzi, Polacy, Litwini, Białorusini oraz wielowyznaniowym i utrzymanie poprawnych stosunków pomiędzy nacjami nie było proste. Do głosu zaczął dochodzić nacjonalizm, czego efektem było zawieszenie działalności Związku Polaków na Łotwie w 1931 roku, zlikwidowano kilka polskich szkół i innych ośrodków kulturalnych oraz gazetę „Dzwon”. Jednak na skutek działań wewnętrznych i interwencji władz Polskich w 1932 roku powstały inne organizacje będące kontynuatorem poprzednich, jak Polskie Zjednoczenie Narodowe z którymi czynnie współpracował Jan Wierzbicki. Jednak na skutek przewrotu politycznego w 1934 roku władzę dyktatorską objął Kārlis Ulmanis. Rozwiązany został Sejm i zaczął zwyciężać nacjonalizm łotewski. Zlikwidowano większość organizacji politycznych, kulturalnych i oświatowych, zwalniano z pracy polskich nauczycieli, urzędników, zakazywano działalności księżom.
Jan Wierzbicki, był czynnym adwokatem przez cały czas swojej aktywności politycznej i społecznej.
Jan był żonaty z Tamarą Kliemientówną, z którą miał syna Wiktora Wierzbickiego.
Poniżej podaję linki do stron opisujących życie Jana Wierzbickiego:
Artykuł o Janie Wierzbickim autorstwa dr hab. Eriksa Jakabsonsa (Uniwersytet Łotewski) zatytułowanego „Prawnicy polscy – posłowie w Saeimie Łotwy (1922-1934)”, który ukazał się w piśmie Adwokatury Polskiej – Palestra numer 11-12/2002 (strona 79):
Kliknij tutaj – podgląd fragmentu
Źródło palestra.pl
Wikipedia – notka biograficzna Jana Wierzbickiego:
